موکل از مهندسین معمار مشهور ایرانی با سابقه‌ی فعالیت بین‌المللی بالا و کارت طلایی ترکیش ایر با ۳۰۰۰ مایل پرواز سالیانه و دارای تابعیت دوم دومینیکایی (پیوست شماره‌ی ۱) بوده است. در پرواز تفریحی به سمت کشور تانزانیا و زنگبار از مبدا استانبول به سمت مقصد حرکت می‌نماید. در فرودگاه مبدا، پلیس زنگبار به ظن داشتن پاسپورت جعلی دومینیکا (با اعلام این نکته که طبق دستورالعمل راهنمای فرودگاه زنگبار ایرانیان نمی‌توانند تابعیت دوم داشته باشند) وی را مجددا به استانبول دیپورت و در فرودگاه استانبول پلیس ترکیه همسر و فرزند خردسال ایشان را به یک زندان و موکل را به زندان مجزا منتقل می‌نماید (پلیس کشور تانزانیا پاسپورت‌های موکلین را به همراه گزارش آن کشور به پلیس ترکیه به همراه خدمه‌ی پرواز دیپورتی ارسال می‌نماید) و بعد از ۳ روز با اخذ چندین برابر وجه بلیط (برای ۳ نفر در حدود ۱۰ هزار دلار) و آزار و اذیت‌های شدید روحی، موکل به ایران دیپورت می‌گردد. (لازم به ذکر است که در دیپورت اتباع ایرانی به ایران از مبدا ترکیه، پاسپورت فرد دیپورتی به همراه خدمه‌ی پرواز به پلیس فرودگاه ایران تحویل و پس از طی مراحل قانونی و ۳ ماه ممنوع الخروجی از کشور به فرد داده می‌شود) در مسافرت بعدی به ایتالیا از مبدا استانبول، موکل متوجه دیپورتی ۵ ساله به همراه کد تحدید خود می‌گردد.
در اقدام بعدی با مراجعه به این دفتر و ارایه‌ی راهکار، موکل با مکاتبه با سفارت کشور مبدا پاسپورت دوم و اخذ استعلام از آن کشور موفق به اخذ تاییدیه‌ی اصل پاسپورت گردید. (پیوست شماره ۲)
با ارسال نامه‌ی ماخوذه به سفارت کشور ترکیه و اخذ عذرخواهی رسمی آن کشور (پیوست شماره‌ی ۳) و ارسال آن به داخل کشور و پلیس فرودگاه و مقامات اداری مرتبط دعوای رفع دیپورت موکل طرح و سند رفع دیپورتی اخذ گردید و سوابق از سیستم مرتفع شد. (پیوست شماره‌ی ۴)
ترجمه ی سند رفع دیپورتی (پیوست ۴) به این شرح می‌باشد.
«بر اساس نامه‌ی رسمی ماخوذه از وزارت امور داخلی
اداره ی مهاجرت ترکیه
و اداره‌ی کل مبارزه با ورود غیر قانونی اتباع بیگانه و امور مرزی
هیچ گونه کد تحدید ممنوعیت ورود به ترکیه
برای آقای …… و خانم……… وجود ندارد.»
