اجازه اقامت بشردوستانه

اجازه اقامت بشر دوستانه

اجازه اقامت بشردوستانه در مواد ۴۶ و ۴۷ قانون اتباع خارجی و حمایت بین‌المللی به شماره ۶۴۵۸ به رسمیت شناخته شده است. افزون بر این، شرایط و موانع دریافت یا رد مجوز اقامت بشردوستانه در ماده ۴۴ آیین نامه اجرایی قانون اتباع خارجی و حمایت بین‌المللی نیز ذکر شده است.

فهرست

برای کدام دسته از خارجی‌ها مجوز اقامت بشردوستانه صادر می‌شود؟

۱-زمانی که مصلحت کودک زیر سوال رفته و با خدشه جدی مواجه می‌شود.
۲- در مواردی که خارجی‌ها نمی‌توانند ترکیه را ترک کنند یا خروج آنها منطقی یا ممکن نیست، حتی اگر تصمیمی مبنی بر اخراج آنها یا ممنوعیت ورود به ترکیه گرفته شده باشد.
۳- در صورتی که طبق ماده ۵۵ قانون از صدور حکم اخراج تبعه خارجی امتناع شده باشد.(ماده 55 شامل خارجی‌هایی است که اگر مشمول حکم ماده ۵۴ قانون هم قرار بگیرند به هیچ عنوان اخراج نخواهند شد)
۴- در صورت شروع فرایند رسیدگی قضایی براساس موارد ذکر شده طبق مواد ۵۳، ۷۲ و ۷۷ قانون.
۵- در مدت زمان فرایند بازگرداندن متقاضی به اولین کشور پناهندگی یا کشور سوم امن،
۶- به دلایل فوری یا زمانی که خارجیانی که از نظر حفظ منافع کشور، نظم عمومی و امنیت عمومی نیاز به اجازه ورود و اقامت در ترکیه دارند و فرصت دریافت یکی از مجوزهای اقامت دیگر را ندارند یا در وضعیتی هستند که مانع از صدور اجازه اقامت به آنها از نظر قانون می‌شود.
۷- در شرایط فوق العاده می‌توان اجازه اقامت بشردوستانه صادر کرد.

شرایط مجوز اقامت بشردوستانه

مجوزهای اقامت بشردوستانه شرایطی مشابه سایر مجوزهای اقامت را ندارند.

دلایل رد، لغو یا عدم تمدید مجوز اقامت بشردوستانه:

اجازه اقامت بشردوستانه توسط فرمانداری‌ها می‌تواند لغو شود و به شرط اخذ موافقت وزارت کشور در صورتی که سایر شرایط لازم برای اعطای مجوز وجود نداشته باشد، تمدید نمی‌شود.

سایر مسائل مربوط به مجوز اقامت بشردوستانه:

نکته۱:خارجیانی که مجوز اقامت بشردوستانه دریافت می‌کنند باید ظرف بیست روز کاری از تاریخ صدور مجوز در سامانه ثبت آدرس ثبت‌نام کنند.
نکته۲:افرادی که دارای مجوز اقامت بشردوستانه هستند می‌توانند در طول مدت این مجوز برای یکی از مجوزهای اقامت دیگر که شرایط لازم برای آنرا را دارند، به جز مجوز اقامت طولانی مدت، درخواست بدهند.
نکته۳:دوره‌های سپری شده در ترکیه براساس مجوز اقامت بشردوستانه در جمع بندی دوره‌های اجازه اقامت مقرر در قانون محاسبه و لحاظ نمی‌شود.